Iako ne postoji jednoglasan odgovor na to pitanje jedan od često citiranih izvora je Foreign service institute (FSI), sistem koji rangira jezike prema tome koliko dugo je govornicima engleskog govornog područja obično potrebno da nauče određeni jezik.

FSI sistem rangiranja sastoji se od pet kategorija, poredanih od najlakše do najteže na osnovu toga koliko sati učenja bi trebalo osobi da postigne profesionalnu vještinu.

Prva kategorija obuhvata jezike za koje je obično potrebno oko 24-30 nedelja učenja, odnosno 600 do 750 sati nastave kako bi se dostigao nivo S-3/R-3, što je otprilike jednako nivou B2/C1. U ovoj grupi našli su se jezici poput danskog, holandskog, francuskog, italijanskog, norveškog, portugalskog, rumunskog, španskog i švedskog.

Njemački jezik zahtjeva oko 30 nedelja ili 750 sati te je svrstan u zasebnu drugu kategoriju.

Treća kategorija obuhvata jezike za koje je potrebno 36 nedelja učenja, odnosno 900 radnih sati. Tu se radi o jezicima s lingvističkim i kulturnim razlikama u odnosu na engleski poput indonezijskog, malezijskog i svahili jezika.

Četvrta kategorija odnosi se na jezike s još značajnijim lingvističkim i kulturnim razlikama u odnosu na engleski, što zahtijeva oko 44 nedelja ili 1.100 sati učenja.

U ovu kategoriju pripadaju: albanski, amharski, armenski, azerbejdžanski/azerski, bengalski, bosanski, bugarski, burmanski, hrvatski, češki, estonski, finski, gruzijski, grčki, hebrejski, hindski, mađarski, islandski, kmerski, letonski, litavski, makedonski, mongolski, nepalski, pašto, persijski, poljski, ruski, srpski, sinhalski, slovački, slovenački, tagaloški, tajlandski, turski, ukrajinski, urdu, uzbečki, vijetnamski, xhosa (nigersko-kongoanski jezik), zulu.

I u poslednjoj, petoj kategoriji nalaze se jezici koji su izuzetno teški za govornike engleskog jezika i iziskuju 88 nedelja, odnosno 2200 sati učenja.

Među njima su arapski, japanski, korejski, kantonski (kineski) i mandarinski (kineski) jezik, prenose Novosti.