Piše:  Oleksandr LEVČENKO (Antena M)

Ruski Generalštab počeo je široko koristiti praksu koju su koristili još komunistički diktator Josif Staljin i maršal Žukov u vrijeme Drugog svjetskog rata. Oni nikad nisu štedjeli živote sovjetskih vojnika i civila u borbama sa njemačkim Vermahtom. Zato je SSSR imao najveće gubitka tokom Drugom svjetskog rata. Recimo, u jesen 1943. maršal Žukov je u operaciji forsiranja rijeke Dnjepar izgubio milion sovjetskih vojnika, i to uglavnom Ukrajinaca!

Kad je sovjetska vojska povratila istočni i centralni dio Ukrajine poslije privremene nacističke okupacije, Moskva je izvršila mobilizaciju svih muškaraca tog dijela Ukrajine. Ali, pošto su oni više od dvije godine živjeli pod njemačkom vlašću, za moskovsko rukovodstvo bili su vrlo sumnjivi. Tada je maršal Žukov dao naredbu svojim generalima da ne štede živote tek mobiliziranih Ukrajinaca. Dnjepar je postao crven od ukrajinske krvi i ciničnog odnosa sovjetskih generala prema običnom vojniku.

Kremlj je zaboravio kako je u ljeto-jesen 1941. izgubio svu ukrajinsku teritoriju zbog loše koordinacije i upravljanja Crvenom Armijom. Tada su sovjetski generali izgubili sve glavne bitke i gotovo dva miliona crvenoarmejaca bilo je zarobljeno. Jedan od razloga bio je to što je prije rata Staljin, koji je bio paranoičan i u svemu vidio zavjere protiv njega, represirao 90% svih viših vojnih kadrova. Većina sovjetskih generala bila je strijeljana ili strpana u zatvore tokom 1939-40. Na njihovo mjesto došli su novi oficiri koji nisu bili pripremljeni za upravljanje velikim vojnim formacijama. Na položaje su dolazili nesposobni, a politički podobni oficiri, koji su širili staljinizam i neophodnost borbe sa unutarnjim neprijateljem, kojeg je, u stvari, već odavno nestalo.

Samo tokom 1937-1939. bilo je uništeno milion sovjetskih građana zbog političkih motiva. Zloglasni NKVD koji je odgovarao za sigurnost u zemlji inkriminisao je mnoge visoke zvaničnike za izdaju državnih interesa i rad za strane obavještajne službe. Apsolutna većina represiranih nikad u životu nisu bili u inostranstvu, niti u bilo kakvom dodiru sa nekim stranim državljaninom. NKVD to nije zanimalo. Nevine su ljude jednostavno hapsili i vodili na strijeljanije ili bacili u koncentracijske logore. Takvi logori bili su izum Staljinovog režima, a tek kasnije počeli su ih aktivno koristiti nacisti u Trećem Rajhu.

U jednom trenutku krajem tridesetih godina prošlog vijeka po zatvorima i u koncentracijskim logorima SSSR bilo je više od dvadeset miliona ljudi. Dodajmo tome Gladomor 1932-1933. tokom kojega je umrlo od velike gladi 10 miliona ljudi, od kojih 7 miliona u Ukrajini. I sve to na teritoriji koju su nacisti okupirali 1941. Znači da je još 10 miliona sovjetskih građana moglo pružati otpor agresoru. Ali tiranin Staljin, koji je sada idol državnika za Vladimira Putina, to nije uzimao u obzir. Njegov režim došao dočekao je potpuno nepripremljen veliki rat sa snažnim protivnikom, a onda je počeo koristiti neljudske metode u toku borbi sa Hitlerom. Moskva je formirala iz osoblja NKVD vojne odrede koje je postavila u pozadinu sovjetske vojske. Kremlj je donio odluku koja je zabranjivala sovjetskom vojniku da se povlače u slučaju snažnog napada neprijatelja. Povlačenje bez dozvole višeg vojnog rukovodstva smatralo se državnom izdajom i kažnjavalo se strijeljanijem na mjestu, bez suđenja i istrage.

Ova strijeljanija vršili su odredi NKVD. Oni su otvarali vatru u leđa svakom sovjetskom vojniku koji je pokušao spasiti svoj život povlačenjem iz zauzetih položaja. Tako je ubijen ogroman broj crvenoarmejaca. Njihove su porodice kasnije dobijale obavijest da su njihovi bliski nestali bez traga. A to znači da njihove familije nisu imale nikakve isplate od sovjetske države. Još su i ostajali pod sumnjom da su njihovi najmiliji prešli na neprijateljsku stranu. Takvih je, uistinu, i bilo puno.

Despotizam Staljinovog režima gurao ih je u zagrljaj nacista, koji nisu bili tako okrutni kako NKVD. Poslije završetka Drugog svjetskog rata i demobilizacije ispalo je da je regularna sovjetska vojska imala ogromne gubitke u ljudstvu. No, svi vojnici NKVD koji su ratovali u trećoj liniji i ubijali svoje sunarodnike bili su živi i zdravi. Mnogi su dobili državne odlikovanja za hrabru borbu sa neprijateljem. U stvari, za ubistva svojih vojnika.

Rusija je sad u Ukrajini počela koristiti ovu omraženu taktiku iz Drugog svjetskog rata! U pozadini regularne ruske vojske stoji Rosgvardija (Ruska garda) koja je počela ubijati svakoga ko ostavlja svoj položaj. Najčešće tako ginu bo plaćenici Vagnera. Uglavnom su to zatvorenici koje su pokupili iz ruskih zatvora uz saglasnost da ratuju u Ukrajini i za oprost svih kaznenih dijela. Regrutovani su čak serijski razbojnici i ubice. Takođe je dosta svjedočanstva o ubijanju ruskih vojnika koji nisu htjeli ići na prvu liniju i ginuti za apsolutno nejasne ciljeve agresije na Ukrajinu. Njih su, isto kao u Drugom svjetskom ratu, počeli likvidirati bez suda i istrage.

Takvima metodama Moskva želi disciplinovati svoju vojsku, koja polako postaje nezadovoljna načinom vođenja rata i ispunjavanjem antihumanih ciljeva. Još se očekuje dolazak novih, tek mobiliziranih snaga i nije sasvim jasno kako će oni reagovati na kriminalne zapovijedi svog vojnog rukovodstva. Unutar ruske vojske sazrijeva bunt sa teško predvidljivima posljedicama za Kremlj i budućnost RF.